Pierwszy tydzień morderczy

Włośnie dotorłem do chałpy po tygodniu roboty. Urobiony po pachy. Sił storczyło jeno by wytorgać z lodówki piwo zimne, jasne, pełne i pstryknoć w guzik laptopa. Jok mi by kto dzisioj pedzioł, że uczyciele majo łotwo robotę to chiba bym wyrżnoł w japę.

Jo myśłoł, że to w gimnazjum jest ugór, ale kilka lekcji w klasach początkowych szkoły podstowowej mnie sprowodziło no ziemię. Tom ni mo ćwiczeń i dziecioki na dupie nie usiedzo. Jok ich jest 24 i kozde chce sie zopytoć abo coś pedzieć to ni mo szons by beło cicho. Trza ich siakoś zbajerować, a winc namorduje się uczyciel by fojno zabowa była, a to igroszkę nową trza rychtować, bo tamto się znudziła. I tok 45 minut z rozbiegonymi gałami, żeby kożdego miec pod okiem, by nie wlozł na okno, abo nie ciuknoł koleżkę w łepetynę, bo zaro jest bitka.

Ledwie na rotunek zadzwonio to zaroz na skaranie dzwoni nazad do roboty. Po 5 godzinoch juz nie wiodomo jok się som nozywosz. Po sześciu potrzysz no drzwi, a we łbie sie tok kolibie jokby kto pierdyknoł bloszonym wioderkiem.

Wrocom do chałpy, a tam papiry do obrobienia. Siakieś plany do poprowki, trza zaglądnoć co jutro wykombinowoć z drugo be, a co z pionto. No dodotek derektor kazoł wypisoć co jo bedę robił na extra godzinie, któro ministry uczycielom kozoli wyrobić. Teroz kożdy mo swoje 18 godzin dydoktycznych i jedno godzinę zegarowo extra na zajęcia extra. Ino na wsi ni mo gdzie tego naupychoć, bo sal brakuje, dziecków mało, a autobus zabiro ich o 14.30. Ktoś chcioł dobrze, winc z Warszawy nakazoł, a że wszystkie w terenie widzo, ze pomysł do dupy to już ni nowina. Przyzwyczajone, że w stolicy kiepsko prowincje widoć.